Dit zijn gesprekken die sinds 1992 door een aantal kruisheren vier keer per jaar gehouden worden in het St. Agatha‑klooster bij Cuijk. De deelnemers spreken van geloofsgesprekken.

Uitgangspunt is geweest een oproep van het generaal kapittel van 1991 om binnen de orde van het H. Kruis te komen tot een bezinning op de spiritualiteit van het religieuze leven. Het Nederlands provinciaal kapittel van 1992 sprak uit dat die gewenste bezinning alleen maar kon lukken door een goede communicatie met elkaar. Men ging spreken van geloofscommunicatie.

Binnen de Nederlandse provincie bestond toen al een paar jaar een gespreksgroep van kruisheren die met elkaar naar die geloofscommunicatie op zoek waren. De groep bestond aanvankelijk uit enige confraters, die werkzaam waren in het pastoraat van Amsterdam en omgeving. Deze gespreksgroep werd in Nijmegen later voortgezet.

Daar werd besloten uitbreiding te zoeken en het oude St. Agatha als ontmoetingsplaats voor de groep te nemen. In 1992 begonnen in St. Agatha de gesprekken met 23 deelnemers, naast priesters ook enige broeders.

In de jaren daarna is geprobeerd om ook vanuit België en Duitsland mensen aan de gesprekken te doen deelnemen. Dat is gelukt en nog steeds zijn het ongeveer 20 confraters die deelnemen aan de gesprekken.

In de gesprekken staat gemeenschappelijke bezinning op de persoonlijke geloofsbeleving centraal. Die bezinning heeft geleid tot een diepgaand en voorzichtig wegen van de eigen ervaringen met het bestaande religieuze leven. Dat mondde uit in een rapport dat in 1994 werd overhandigd aan het provinciaal bestuur met de titel: “Over zin en functie van het religieuze leven in de wereld van vandaag”. Ook daarna is het religieuze (be)leven nog meermalen thema van gesprek geweest. Maar ook thema’s als ‘persoonlijk geloven’, ‘op weg naar het levenseinde’, ‘vriendschapsbeleving’ zijn onderwerpen die aan de orde komen.

Aan het begin van ieder seizoen wordt door een werkgroepje gezocht naar een thema dat richtinggevend kan zijn voor de komende gesprekken.

Opmerkelijk is dat de gesprekken laten horen dat veel gesprekspartners afstand hebben genomen van de traditionele geloofsvoorstellingen die de kerk ons voorhoudt. De deelnemers aan de gesprekken blijken met hun ‘geloven’ wat alleen te staan. Maar binnen de gespreksgroep ervaren zij hun eenzaam geloven toch te kunnen delen met anderen. Ook dragen de gesprekken bij tot een grotere tolerantie jegens anderen die soms op fundamentele punten anders blijken te denken en in het leven te staan.

Tenslotte mag worden opgemerkt dat meermalen werd gesteld dat gesprekken als die van de St. Agathagroep in de eigen communiteit niet mogelijk blijken.